- ελέπολις
- Πολιορκητική μηχανή που επινόησε πρώτος ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (τέλη 4ου αι. π.Χ.) και χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Άραβες κ.ά. Απαρτιζόταν από έναν πολυώροφο ξύλινο πύργο τετραγωνικής κάτοψης, με ύψος μεγαλύτερο από το ύψος του τείχους που θα προσβαλλόταν. Η ε. μπορούσε να κινείται χάρη στην ύπαρξη τροχών. Όταν κατόρθωνε να πλησιάσει το τείχος, μια κινητή γέφυρα, που κατέβαινε από το ψηλότερο σημείο του πύργου, επέτρεπε στους άντρες που ήταν μέσα να πηδήσουν στα τείχη και να επιτεθούν στους πολιορκούμενους. Ουσιαστικά, επρόκειτο για κινητό φρούριο, με εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη μια πληροφορία που αναφέρει την κατασκευή 15όροφων ε. από τους Βυζαντινούς.
Σχηματική παράσταση ελεπόλεως από βυζαντινό χειρόγραφο του 10ου αι. (Βιβλιοθήκη Εσκοριάλ, Ισπανία).
* * *ἑλέπολις (AM) (Α και ἑλέπτολις, η)1. μεγάλη πολιορκητική μηχανή σε σχήμα ξύλινου πύργου2. (ως επίθ. για την Ελένη) αυτή που κυριεύει, καταστρέφει πόλεις.
Dictionary of Greek. 2013.